Carrière & Moederschap
Borstvoeding wordt vaak gezien als iets dat zich afspeelt in de privésfeer, in de privétijd.
Maar een groot deel van de weken dat een vrouw borstvoeding geeft is ze alweer aan het werk (idealiter…). En haar partner ook. Een kwetsbare situatie waaraan een goede werkgever aandacht besteedt. Want werk en borstvoeding gaan prima samen; je moet alleen weten hoe.
Iedereen die ik ontmoet van opleidingscoördinatoren, tot hoogopgeleide professionals, van wetenschappers, tot ondernemers, werkelijk iedereen denkt bij borstvoeding aan jonge baby’s, aan intiem, vrouwen in schommelstoelen met roze pantoffels, kortom aan iets dat zich afspeelt in de privésfeer. Tijd om het roze-pantoffel-beeld van borstvoeding aan de kaak te stellen.
1 Werknemers in de leeftijd van 20-40 jaar maken meer dan 60% uit van de werkzame bevolking. Of ze nu man of vrouw zijn, ze stichten gezinnen en krijgen in hun privé situatie te maken met beslissingen over wat hun baby te eten krijgt en –indien van toepassing- hoe lang hun baby borstvoeding krijgt. Iedereen die in zijn of haar werk mensen in deze leeftijdsgroep tegenkomt, heeft dus te maken met mensen die beslissingen nemen over wel/geen borstvoeding. Iedereen heeft dus invloed op het roze pantoffelgehalte.
2 Van de 20-40 jarigen in een bedrijf krijgt 80% van de werknemers met het fenomeen baby en babyvoeding te maken. Ook mannelijke werknemers met een jonge baby verschijnen met wallen onder hun ogen op het werk! Dus om even een vergelijking met burn-out of stress te maken: burn-out raakt 1 op de 8 werknemers, borstvoeding raakt 8 op de 10 werknemers in de leeftijd van 20-40 jaar.
3 Privé en werk beïnvloedt elkaar over en weer. Als iemand privé tijdelijk extra ballen in de lucht moet houden, dan is het moeilijk om zakelijk dezelfde flexibiliteit op te brengen, als wanneer je privé geen sores hebt. Andersom geldt ook: als je zakelijk een tandje hoger schakelt, dan moet je privéleven even inschikken. Het is struisvogelpolitiek om te doen of dit niet zo is, dus het is ook struisvogelpolitiek om te doen of het stichten van een gezin geen invloed heeft op het functioneren op het werk.
Voorbeeld
Toen ik nog als jurist werkte hoorde ik eens tijdens een multidisciplinair werkgroep-etentje een partner van één van de Big Five zeggen:
“Vanaf het moment dat een vrouw kinderen krijgt functioneert ze professioneel op een lager pitje en na 10 jaar staat ze er weer voor de volle 100%. Het kost gewoon 10 jaar.”
Hoe kwam hij aan 10 jaar? Ik was geen moeder toen ik het hoorde en ik ziedde van binnen: 10 jaar? Inmiddels weet ik dat je focus verandert als je kinderen krijgt.
Om een persoonlijk voorbeeld te geven, voor de bevalling van mijn eerste kind verslond ik boeken. Ik las veel, zowel juridische vakliteratuur, als romans en science fiction. Na de bevalling las ik enkel artikelen over baby’s en borstvoeding op internet, ik las alles over dezelfde onderwerpen op verschillende fora en ik las soms een tijdschrift. Een boek was te lang voor mijn concentratie en aandacht spanne. Dat heerlijke gevoel dat je helemaal in een verhaal of boekpersonage kun verdwijnen en dat je niets meekrijgt van wat er in je omgeving gebeurt, dat was ik tijdelijk kwijt. En ik miste het. Een Eigen Huis & Interieur lezen is net wat minder bevredigend, dan Het Puttertje van Donna Tart. Mijn aandacht was constant verdeeld en mijn oren waren continu alert op geluidjes die erop konden duiden dat er iets was met 1 van de kinderen. Pas toen mijn oudste kind 5 was, lukt het om weer te lezen. Daar kwam ik kwam achter in een 14-daagse vakantie: ik las 11 boeken achter elkaar, inclusief de Milennium-trilogie. Wat was ik gelukkig, ik kon weer echt lezen!
In de periode dat geconcentreerd lezen moeilijk was, heb ik wel de opleiding tot lactatiekundige gedaan, in een ziekenhuis gewerkt als lactatiekundige in opleiding en stage gelopen in Toronto, én de Colin Archer Memorial Race gezeild, dat dan weer wel. Vrouwen die borstvoeding geven, dragen namelijk geen roze pantoffels.