slaappatroon jonge kinderen

De verschillen in hoeveel slaap kinderen nodig hebben zijn groot. 
De verschillen in wat ouders verwachten van hun kinderen zijn ook heel groot. 
Hoe realistisch zijn onze verwachtingen?

de onderzoekers schrijven:
Night waking data provided 4 age-bands up to 2 years ranging from 0 to 3.4 wakes per night for infants (0–2 months), to 0–2.5 per night (1–2 year-olds). Sleep latency data were sparse but estimated to be stable across 0–6 years. Because the main data analysis combined data from different countries and cultures, the reference values should be considered as global norms.

Vanaf wanneer sliep jouw kind door? Hoeveel uur achter elkaar door was dat?

Vanaf 6 weken begon mijn oudste een dag- nacht slaappatroon te ontwikkelen. Vanaf welke leeftijd het precies was weet ik niet meer, maar in de periode tussen zes maanden en anderhalf jaar werd ze iedere nacht stipt om half vier wakker. En dat vond ik heel erg zwaar. Ik kwam er al snel achter dat dat wakker worden niet bijster veel met een calorische behoefte te maken had, want hoe we ook reageerden (en we probeerden van alles, van borst, tot papfles, tot papa, tot water), niets hielp. Je eerste kindje is altijd een beetje een proefmodelletje. Met de kennis van nu denk ik dat ze er gewoon nog niet aan toe was.

Mijn jongste werd in het eerste jaar drie tot viermaal per nacht wakker. En het tweede jaar twee tot drie maal. Ook overdag was hij een slechte slaper. In het eerste half jaar verbaasde ik mijn omgeving met mijn klachten: altijd als ze ons zagen lag hij te slapen: in de draagdoek of in de kar of in de auto. Ja! maar niet in bed, niet in zijn bed en in mijn bed ook vaak niet. Toch was ik veel milder. Ik ervoer die twee jaar met vaker wakker worden als intensief, maar als lang niet zo zwaar als bij mijn eerste. Dat zou je op basis van de cijfers niet zeggen, niet waar?

Daar speelt oxytocine en acceptatie een grote rol in. Ik zat beter in mijn moeder rol. Ik had reëlere verwachtingen over het slaappatroon van mijn baby. Dus als hij wakker werd, dan bleef ik mild. Ik moederde mij en hem door de nacht. Hij kreeg de borst en dan gingen we weer slapen. Ik werd niet gehinderd door vervelende gedachten en geïrriteerde gevoelens: dus het slaapverwekkende effect van oxytocine kon volledig zijn werk doen.

In mijn jeugd en studententijd lag ik altijd lang wakker voor ik in slaap viel. Dat was ik van mezelf gewend. Vanaf dat ik zwanger was veranderde dat: ik sliep snel in en was ’s nachts regelmatig wakker en sliep dan ook makkelijk weer door. Dat vanaf de zwangerschap van de eerste, de borstvoedingsperiode, de zwangerschap van de tweede en de daarop volgende borstvoedingsperiode het geval. En ineens lag ik weer wakker. Twee nachten achter elkaar lag ik langer dan een kwartier te draaien voor ik insliep. Wat is er toch anders? vroeg ik me af. En toen wist ik het: mijn zoon was niet wakker geworden voor een slokje, toen ik ging slapen. Dus ik was mijn slaapmiddeltje kwijt. Voor het eerst sinds jaren moest ik weer op eigen kracht gaan slapen. Zo merkte ik hoe de oxytocine mijn slaappatroon had beïnvloed.